اختلال های خودایمنی تیروئید در مبتلایان به هپاتیت مزمن c پیش از درمان با اینترفرون
Authors
abstract
مقدمه: بسیاری از پژوهشگران باور دارند که شیوع اختلال های خودایمنی تیروئید در مبتلایان به هپاتیت مزمن c بیشتر است، اگر چه این موضوع مورد توافق همه ی پژوهشگران نیست. مطالعه ی حاضر با اهداف زیر در مبتلایان به هپاتیت c مزمن از درمان با اینترفرون انجام شد. 1- تعیین فراوانی نسبی اتوآنتی بادی های تیروئید؛ 2- تعیین فراوانی نسبی اختلال های عملکرد تیروئید؛ و 3- بررسی ارتباط اتو آنتی بادی های تیروئید و اختلال های عملکرد تیروئید. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مشاهده ای- مقطعی بر 250 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن c پیش از درمان با اینترفرون انجام شد. نمونه ها به صورت ترتیبی از بین مراجعه کنندگان به مرکز هپاتیت تهران در سال های 1383- 1382 انتخاب شدند. در بیماران آزمون های تیروئید شامل آنتی تیروپراکسیداز (124 نفر)، آنتی تیروگلوبولین (117 نفر)، tsh (239 نفر)، t4 (245 نفر)، t3 (242 نفر) و t3ru (134 نفر) انجام شد. متغیرهای دموگرافیک (سن، جنس و میزان تحصیلات)، متغیرهای بالینی (عوامل خطرساز، راه انتقال احتمالی، سطح آنزیم ها، پاتولوژی و سطح ویرمی) بیماران ثبت شد. یافته ها: آنتی تیروپراکسیداز و آنتی تیروگلوبولین به ترتیب در 4% و 4/3% بیماران مثبت گزارش شد. 2/1% بیماران دارای سابقه ی بیماری تیرویید بودند. 4 بیمار مبتلا به تیروتوکسیکوز، 1 بیمار مبتلا به تیروئیدیت هاشیموتو، 3 بیمار مبتلا به هیپرتیروئیدیسم تحت بالینی، و 5 بیمار مبتلا به هیپوتیروئیدیسم تحت بالینی بودند. آنتی تیروپراکسیداز با ابتلا به سیروز، تشخیص به دلیل وجود علایم بالینی و سابقه ی حجامت ارتباط معنی دار مرزی نشان داد (05/0p> > 1/0). آنتی تیروگلوبولین با سابقه ی ابتلا به دیابت و تزریق خون ارتباط معنی دار مرزی نشان داد (05/0p> > 1/0). بین وجود اتوآنتی بادی های ضد تیروئید و اختلال های عملکرد تیروئید ارتباط معنی دار آماری مشاهده نشد. نتیجه گیری: مطالعه ی حاضر، فراوانی نسبی اتوآنتی بادی های تیروئید را در مبتلایان به هپاتیت c پیش از درمان با اینترفرون حدود 7% گزارش کرد، که در حدود برخی از مطالعه های پیشین است. با توجه به اینکه این مطالعه همبستگی بین اتوآنتی بادی های ضد تیروئید و برخی متغیرهای بالینی را در مبتلایان به هپاتیت مزمن c نشان داد، انجام مطالعه ها آتی با بهره گیری از حجم نمونه ی بیشتر در این زمینه توصیه می شود.
similar resources
اختلال‌های خودایمنی تیروئید در مبتلایان به هپاتیت مزمن C پیش از درمان با اینترفرون
مقدمه: بسیاری از پژوهشگران باور دارند که شیوع اختلال‌های خودایمنی تیروئید در مبتلایان به هپاتیت مزمن C بیشتر است، اگر چه این موضوع مورد توافق همه‌ی پژوهشگران نیست. مطالعه‌ی حاضر با اهداف زیر در مبتلایان به هپاتیت C مزمن از درمان با اینترفرون انجام شد. 1- تعیین فراوانی نسبی اتوآنتی‌بادی‌های تیروئید؛ 2- تعیین فراوانی نسبی اختلال‌های عملکرد تیروئید؛ و 3- بررسی ارتباط اتو آنتی‌بادی‌های تیروئید و اخ...
full textکارآزمایی بالینی تأثیر آلفا اینترفرون بر هپاتیت مزمن فعال ناشی از ویروس C در مبتلایان به بتا تالاسمی ماژور
Background and purpose :Hepatitice C virus is the main reason of blood borne hepatitis. The Thalassemia major patients who one the frequent blood receiving are the risk group. Many of the patients will pass in to chronic stage with liver cirrhosis and Hepato cellular carcinoma is the out come of this infection. α interferon have been used for the treatment of active chronic of hepatitice C...
full textنتایج درمان ترکیبی با اینترفرون و ریباویرین در بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن C ، براساس ژنوتایپ ویروس
Background and purpose: About 200,000 of Iranian population are infected with Hepatitis C Virus. On the basis of Iranian consensus on management of chronic hepatitis C (CHC) infection in 2004, combination therapy with conventional α-Interferon (IFN) plus Ribavirin is the first therapeutic choice in CHC patients. Data are limited on treatment response rate in most areas of the country. To asse...
full textمقایسه پاسخ درمانی مداوم بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن C با رژیم اینترفرون معمولی در مقابل پگیلیتد اینترفرون
Introduction: Based on data from recent trials, peginterferon and ribavirin combination therapy is the standard of care in treating patients with chronic HCV infection, but because of high costs, many patients may deprive from treatment. Methods: We conducted a clinical trial on HCV patients in Yazd in gastroenterology clinic. Thirty patients received conventional subcutaneous interferon alf...
full textبررسی اختلالات عملکرد تیروئید در بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن
مقدمه: اختلالات عملکرد تیروئید در جریان مصرف اینترفرون در بیماران مبتلا به هپاتیت C و B در مطالعات متعددی گزارش شده است. در این مطالعه آینده‌نگر تعدادی از بیماران مبتلا به هپاتیت C و B تحت درمان با اینترفرون بررسی شده‌اند. مواد و روش‌ها: 18 بیمار هپاتیت B و 58 بیمار هپاتیتC مورد مطالعه قرارگرفتند. اندازه‌گیری وزن تیروئید، آزمون‌های عملکرد تیروئید و آنتی‌بادی‌های ضد تیروئید در زمان‌های صفر،6،4،2...
full textکارآزمایی بالینی تأثیر آلفا اینترفرون بر هپاتیت مزمن فعال ناشی از ویروس c در مبتلایان به بتا تالاسمی ماژور
سابقه و هدف : ساختمان ویروس هپاتیت c عامل اصلی عفونت های ناشی از انتقال خون می باشد. مبتلایان به تالاسمی ماژور که به دفعات خون دریافت می دارند در خطر ابتلاء به ویروس می باشند. عده زیادی از مبتلایان به این عفونت دچار حالت مزمن می شوند که سیروز کبدی و هپاتوسلولرکارسینوما از عوارض آن است. از سال 1990 آلفا اینترفرون برای درمان هپاتیت مزمن فعال ناشی از ویروس هپاتیت c به کار می رود. در این مطالعه عده...
full textMy Resources
Save resource for easier access later
Journal title:
مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایرانجلد ۸، شماره ۱، صفحات ۱۷-۲۳
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023